Νίκου Βασιλική Νηπιαγωγείο Δημιουργίας...: Παραμύθι:Κάνε μια ευχή ...είπε ο μαγικός καθρέφτης στη γιαγιά Ευτυχία...

Παραμύθι:Κάνε μια ευχή ...είπε ο μαγικός καθρέφτης στη γιαγιά Ευτυχία...

Παραμύθι:''Κάνε μια ευχή ...είπε ο μαγικός καθρέφτης στη γιαγιά Ευτυχία...''

Παραμύθι:

Κάνε μια ευχή ...είπε ο μαγικός καθρέφτης στη γιαγιά Ευτυχία...!

Υποβολή συμμετοχής στον 3ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Συγγραφής Παραμυθιού με θέμα: «‘Κάνε μια ευχή’, είπε ο μαγικός καθρέφτης...», που προκήρυξε η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης δια του Διευθυντή της, Δρ. Χρήστου Γεωργίου σε συνεργασία με το 5ο Δημοτικό Σχολείο Αμπελοκήπων δια της Διευθύντριάς του, Δρ. Βιργινίας Αρβανιτίδου και το Δημοτικό Σχολείο Λητώς δια της Διευθύντριάς του, κυρίας Κυριακής Μιζαμίδου (συγγραφέως, MSc στη δημιουργική γραφή).
Παραμύθι:Κάνε μια ευχή ...είπε ο μαγικός καθρέφτης στη γιαγιά Ευτυχία...

Κάποτε σ’ένα όμορφο χωριό,

που το λέγανε Ανθοχώρι

ζούσε η γιαγιά Ευτυχία
που ΄χε κάτασπρα μαλλιά ,
με σοφία και καλή καρδιά .

Κάθε μέρα ξύπναγε και καθώς σκάλιζε

και τον κήπο της φρόντιζε,

είχε τον ήλιο συντροφιά,

και τ΄αεράκι που της χάριζε δροσιά ...

Στην αυλή στο περιβόλι ,

που το καμαρώνανε όλοι .

Μα το καλοκαίρι σαν ερχόταν ,

τα εγγόνια της καλοδεχόταν ...

Το Δημήτρη και τη Μαρία

που αγαπούσανε τα πλοία ,

τα καράβια, τα βαπόρια

και των ναυτικών τα ζόρια ...

Τα ταξίδια και τους γλάρους ,

που αγναντεύουνε τους φάρους .

Η γιαγιά η Ευτυχία έκανε όλα τα καλούδια...

Κέικ ,τάρτες και γλυκά για τα δυο της τα εγγόνια,

που με την αγκάλη τους ,έπαιρνε ζωή και χρόνια .

Σαν φτάσανε τα δυο αδερφάκια

αγκαλιές ,φωνές και γέλια
αντηχούσαν ως τ΄αμπέλια .
Η γιαγιά ευτυχισμένη,
είχε μια συντροφιά ζηλεμένη.
Τα καμάρωνε και τα φίλαγε
και για τις χάρες τους, στον κόσμο μίλαγε .
Έλεγε μύθους και παραμύθια ,
που πολλά ήτανε αλήθεια ...!

Σε ένα μπαούλο όμως η γιαγιά Ευτυχία έκρυβε ,

ένα μεγάλο θησαυρό
και μυστικό το κράταγε απ’ όλο το χωριό .
Ο παππούς ο Κυρ-Νικόλας που σε ναυάγιο χάθηκε, δώρο από ταξίδι μακρινό έφερε στη γιαγιά ένα καθρέφτη ασημένιο ,που στην πίσω πλευρά του είχε εικόνα με την Παναγιά τη Γλυκοφιλούσα...
Ήταν δώρο ευλογημένο

και από την καρδιά δοσμένο .

Πάντα η γιαγιά Ευτυχία τ’ αγάπαγε,
στον κόρφο της σαν το κράταγε .
Του ΄λεγε τον πόνο της και τον καημό της ,
τις πίκρες πού χε μες στο ριζικό της.
Σταυροκοπιότανε και την προσευχή της έλεγε ,
σαν τον Θεό παρακάλαγε :
Να χουν όλοι την υγειά τους
και χαρά στα σπιτικά τους .

Μια μέρα όμως ξημέρωσε αλλιώτικη απ΄τις άλλες ...

Καπνός, φωτιά εφάνηκε δίπλα στο μεγάλο δάσος ...

οι φλόγες που το ζώσανε ήταν απ΄ένα λάθος .

Η πυρκαγιά πλησίαζε δίπλα στα σπίτια του χωριού

και συμφορά ερχότανε ολόγυρα παντού ...

Τρόμος και φόβος γέμισε ,τριγύρω ο τόπος όλος

κι οι άνθρωποι πικράθηκαν που ήρθε τέτοιος πόνος .

Ο Δημήτρης κι η Μαρία αγκαλιάσανε τη γιαγιά Ευτυχία ,που συνεχώς στα μάτια της έβγαινε τρόμος και αγωνία .
<<Τι θα κάνουμε γιαγιά ;>> ,
απορήσανε τα δυο παιδιά ...

Τότε αμέσως η γιαγιά έτρεξε στου μπαούλου τη γωνιά ...
Έβγαλε από μέσα τον καθρέφτη με την Παναγιά,
που' χε του Θεού την ευλογιά.
Στον κόρφο της το έκρυψε κι έκανε το σταυρό της ...

Και τότε ο καθρέφτης μίλησε ,σαν είδε τον καημό της.
Και θαρρετά της είπε :

¨Κάνε μια ευχή ¨.
Και η γιαγιά παρακάλεσε,

να έρθει :Η ΒΡΟΧΗ ...